بررسی عوامل مرتبط با مقابله با خشونت خانگی در زنان مراجعه کننده به مراکزپزشکی قانونی شهر تهران

مقدمه: یکی از انواع خشونت زنان، آزار از طرف همسر خود می باشد. هدف از این مطالعه، تعیین عوامل مرتبط با مقابله با خشونت خانگی در زنان مراجعه کننده به مراکز پزشکی قانونی شهر تهران بود. مواد و روش ها: این مطالعه یک نوع پژوهش توصیفی–همبستگی بود. نمونه ها را 200 نفر از زنان تحت خشونت خانگی مراجعه کننده به مراکز پزشکی قانونی شهر تهران، تشکیل دادند که با روش نمونه گیری در دسترس و مبتنی بر هدف انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات شامل، پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناسی، پرسشنامه"خودکارآمدی عمومی"(General Self-efficacy Scale)، ابزار سنجش "نگرش به مقابله با خشونت خانگی" (Attitude to Coping with Domestic Violence)، ابزار "هنجار ذهنی مقابله با خشونت خانگی"(Subjective Norms to Domestic Violence)، ابزار"مقابله با خشونت خانگی"(Coping with Domestic Violence) بود. جهت بررسی روایی ابزارها از روش روایی محتوا و صوری استفاده شد. جهت تعیین پایائی از شیوه همسانی درونی استفاده شد (ضریب آلفای کرونباخ 86/0). داده ها با استفاد SPSS هنسخه 17 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد که بین میزان تحصیلات و نگرش نسبت به مقابله با خشونت خانگی (001/0=P)و همچنین بین وضعیت تاهل و هنجارهای ذهنی نسبت به مقابله با خشونت خانگی همبستگی معنی دار وجود دارد (012/0P=). بعلاوه، بین میزان خودکارآمدی و نگرش نسبت به مقابله با خشونت خانگی و بین نگرش و خشونت اقتصادی همبستگی منفی بود (به ترتیب 098/0r=- و095/0-r=). یافته ها مبین آن بودکه بین نگرش و خشونت جنسی و نگرش و خشونت روانی، همبستگی معنی دار وجود ندارد (006/0r= - و 068/0 r=-). نتیجه گیری: عوامل مرتبط با مقابله با خشونت خانگی در زنان شامل خصوصیات جمعیت شناسی (سن، شغل، میزان تحصیلات، وضعیت تاهل)، خودکارآمدی، هنجارهای ذهنی، نگرش به مقابله با خشونت خانگی و انواع خشونت خانگی می باشد. پیشنهاد می شود از عوامل فوق در توانمند سازی زنان جهت مقابله با خشونت خانگی استفاده شود.